5 september 2011, 03:00
Na een vlucht van 8 uur, eentje van vierenhalf uur en een autorit van anderhalf uur, zijn we gisteravond eindelijk in Banff aangekomen. Het had wat voeten in de aarde om de weg naar de jeugdherberg HI Alpine Center te vinden, maar eens die kaap gerond was, kon de rust eindelijk beginnen. Met een ploegje van zes trokken we nog naar de StormCellar bar (logischerwijs in de kelder van het gebouw) om daar een zoveelste maaltijd en een eerste pint slap bier binnen te werken, en daarna moe maar voldaan in bed te kruipen. Slapen - heerlijk!
De bergen in dit gedeelte van de Canadese Rockies zijn jong en kartelig. Hier geen afgeronde granietmassieven en verweerde gletsjerdalen. Neen, dit deel van het gebergte is middenin de vormingsdaad (hoewel je daar binnen de luttele tijdsspanne van een mensenleven weinig van merkt). Waar je ook kijkt, lijk je je in de onderkaak van een woest roofdier te bevinden: overal spitse, dreigende tanden die zich naar de hemel verheffen. Soms betrap je jezelf erop dat je naar de hemel kijkt, op zoek naar de even dreigende bovenkaak die er ongetwijfeld bij past. Bossen begroeien lieflijk de lagere regionen van de bergen als weelderig tandvlees, maar eens boven de boomgrens zie je enkel nog geelgroene weiden, grijze, bikkelharde massieven en tot slot helwitte kronen van eeuwige sneeuw. Neem de Alpen, vermenig de verticale dimensie met oneindig, tover nagenoeg alle bewoning en sporen van menselijk bestaan weg, en je belandt hier: prachtig.
 |
| zonsondergang in de Canadese Rockies, onderweg naar onze eerste jeugdherberg |
5 september, 21:54
De eerste dag is reeds achter onze kiezen! Na ontwaken gedoucht, en daarna vertrokken richting centrum Banff. Ontbeten in een geweldige zaak volledig uit hout opgetrokken, luisterend naar de naam Melissa's. Heerlijk ontbijt. Vervolgens per auto vertrokken naar onze eerste kampplaats in Banff National Park: Johnston Canyon Campground. Daar alles opgezet, en dan vertrokken op tocht naar de Lower en Upper Falls, en de inkpots een flink eind hogerop de berg. Inkpots: een verzameling azuurblauwe poelen middenin een weelderig boslandschap, waar een riviertje vlakbij loopt in een bedding van witte keien. Uit de poelen welt ijzig water op, eromheen verheffen zich dennen die genieten van het zonnetje. Landschap is formidabel, en heel erg ongerept! De vergelijking met de Alpen dringt zich op, maar vooral het onontgonnene valt ontzettend op. Je verlaat de weg, en bevindt je in de wildernis.
 |
een van de vele naamloze watervallen tussen Lower en Upper Falls
|
 |
panoramisch uitzicht over de Inkpots
|
 |
| Inkpot nummer oneindig |
Na de wandeling teruggekeerd naar de kampplaats, gekookt voor 12 en het kampvuur opgestookt. Intussen is iedereen gaan slapen. Ikzelf zit nog aan het uitdovende vuur, met om me heen de duisternis. Boven ons buigen zich enorme naaldbomen over de open plek, met eindeloos ver daarboven de traag rondwentelende sterren. U raadt het goed: een sterrenfoto is in de maak...
 |
| 30 seconden van de peilloze duisternis in Johnston Canyon. De bomen zijn bijgelicht met een Petzl |