10 september
Wel, dat was het! Vaarwel Lake Louise, wij trekken verder! Ons lonkt de Icefields Parkway, een visioen van een autoweg, 230 km lang en bezaaid met de mooiste uitzichtspunten die een aspirant-fotograaf zich kan wensen.
Vanochtend vroeg opgestaan, alweer, en de kampplaats opgebroken. Lekker op't gemakje ontbeten in het Trailhead Café in Lake Louise, en vervolgens met heel ons hebben en houden vertrokken, op naar het noorden. Al snel bleek dat we niet de enigen waren die op dit idee waren gekomen. Hoewel de Icefields Parkway over het algemeen een heel rustige weg is, reist iedereen wel tegen min of meer dezelfde snelheid, waardoor je bij elke stop dezelfde mensen tegenkomt. Eén zo'n gezelschap was een groep oldtimer Ford T's, die aan een lekker tempootje langs de viewpoints raasden.
 |
| Eén van onze 'compagnons' |
 |
| Crowfoot Glacier (één van zijn drie 'tenen' is al volledig weggesmolten) |
 |
| Bow Lake, een machtig mooi spiegelmeer |
 |
| niet alle meren spiegelen, waarvan de gletsjermelk in Peyto Lake getuige kan zijn |
 |
| eens temeer een mooie spiegeling: Waterfowl Lake |
 |
| Mistaya Canyon: water dat zomaar eventjes een kloof induikt |
 |
| even verpozen bij de rivier |
 |
| Cirrus Mountain en de Saskatchewanvallei vlakbij de "Big Bend" in de Icefields Parkway |
 |
| Athabasca Glacier |
Die avond kwamen we aan in de Columbia Icefield Campground, een camping met zgn 'beperkte voorzieningen'. Lees: geen douches, geen warm water. Geen stromend water in de toiletten zelfs, maar dat werd opgelost met de fraaie bostoiletten die je overal in Canada terugvindt: een gat in de grond, een proper toilethuisje met betonnen vloerplaat erboven, en een schouw die de onaangename geurtjes van beneden de lucht in stuurt. Ook hier was echter een stookkot te vinden, dus aan warmte en lekker gekookt eten geen gebrek.