16 oktober 2012

Volle petrol!

't Is definitief: we hebben een nieuwe kat. Niet dat de oude op is ofzo, of versleten, of in een diep gat in de grond gevallen. Nee, Turbo is nog steeds flitsend vol leven, en daar zijn we meer dan gelukkig mee. Maar er is nu een nieuwtje, uit hetzelfde nest.

Zie. Mij. Graag!!

Of toch ongeveer. Petrol (want zo heet het monster) is net als Turbo uit het asiel afkomstig, waar we hem op een loze zaterdag zijn gaan uitkiezen uit een heleboel andere mauwende, piepende, klauwende kittens. We hebben wel een halfuur over de selectie gedaan, en hebben daarbij zowat alle kittens wel eens in de handen gehad (soms met afgrijselijke verwondingen tot gevolg). Dat Petrol uiteindelijk uitgekozen werd, was vooral dankzij de zalige loomheid waarmee hij zich zelfs in die kooi vol gemauw en gepiep aan ons overgaf. Kortom, hij was nog sneller aan ons verknocht dan omgekeerd. 

even tonen hoe groot ik al ben

Het grootste verschil met Turbo was dat die laatste al drie maand oud was toen we hem kregen, en deze amper zes weken. Lees: een kitten die selectief zindelijk is. Hij weet precies waar zijn kattenbak staat, maar soms, als-ie heel boos is, durft hij het prompt te vergeten. En dan vinden wij 's ochtends een kadootje.

als-ie moe genoeg is, slaapt Petrol zelfs zó!

Ik denk dat een tweede kat nemen een soort minivariant is van een tweede kindje: je denkt dat je het allemaal aankan deze keer, maar zodra dat beest in huis is, herinner je je dat het eigenlijk veel kwellender was dan je jezelf naderhand had aangepraat. Een klein katje is erg schattig, vind je? Wacht maar tot dat beest de hele nacht lang (en dan bedoel ik écht uren en uren aan een stuk) zit te janken omdat je hem niet mee in bed neemt. 

En dan is er nog de jaloezie: de andere kwibus was tot voor kort immers enig kind, en nu plots de aandacht moeten delen met zo'n onderdeurtje vond-ie blijkbaar heel erg lastig. Tot-ie ontdekte dat een kitten eigenlijk een prima speelkameraadje is: het piept ook als je hard genoeg bijt. En heel af en toe is het best wel leuk om zo'n warm minilijfje naast je in je mand te hebben.

Want zo gaat dat uiteindelijk. Als het stof over de intrede van een nieuw gezinslid is neergedaald, blijkt alles uiteindelijk nog wel mee te vallen. Na twee weken heeft Petrol definitief uitgevist hoe dat nu eigenlijk zit met die kattenbak, en heeft ook grote broer zich bij zijn aanwezigheid neergelegd. 's Avonds liggen ze nu allebei naast ons te spinnen in de zetel. En als er nog eens gegrom en gepiep opstijgt uit een verdoken hoekje, halen we de laser boven. Want daar zijn alle katten tenslotte stapelgek op.

Heb ik wat van je aan, man? Ik dacht het niet!